Peđa Vranešević je javnosti postao poznat nakon osnivanja kultne Laboratorije zvuka, sastava koji je kao pionir alternativne scene dominirao na avangardnoj muzičkoj mapi ovih prostora. Od osnivanja 1978. godine, bend je objavio četiri albuma koji su se istakli nekonvencionalnošću, inovativnim zvukom i žanrovskom divergencijom. Značaj Laboratorije, koju je Peđa osnovao sa bratom Mladenom, potvrđuje i aktuelna izložba Akcenti – Novi Sad u Zbirci strane umetnosti Muzeja grada Novog Sada, koja predstavlja istoriju grada kroz naglašavanje najvažnijih tačaka, akcenata, u njegovom razvoju, a osnivanje Laboratorije zvuka prepoznato je kao jedna od bitnih tačaka u kulturnom i umetničkom životu Srpske Atine, i definitivno jedan od činioca zbog kojih je naš grad oduvek bio i biće Evropska prestonica kulture.
Od muzičara i urednika do arhitekte
Netipičan talenat velikog umetnika odražavao se na raznim poljima stvaralaštva. Njegov rad na konceptualnoj umetnosti vezan je za novosadsku Tribinu mladih, gde je početkom sedamdesetih bio urednik filmskog programa zajedno sa Miroslavom Mandićem. Sarađivao je sa poznatim rediteljima kao što su Želimir Žilnik, Dragan Kresoja i Karpo Aćimović Godina, radio je muziku za filmove, između ostalog i za Umetni raj (Artificial Paradise) iz 1990. godine, inače poslednji jugoslovenski film prikazan na Kanskom festivalu. Iste godine, zaposlio se na Radio-televiziji Novi Sad kao muzički urednik, a pisao je muziku i za velika pozorišta bivše Jugoslavije, Srpsko narodno pozorište, Narodno pozorište u Beogradu, Beogradsko dramsko i mnoga druga.
Uz sve to, Peđa Vranešević nije zapostavio ni svoj primarni poziv. Kao diplomirani arhitekta, radio je u novosadskom Urbisu, a jedan od najznačajnijih stručnih poduhvata bilo mu je urbanističko i prostorno uređenje Novog Naselja. U preobilju svega onoga vrednog što nam je ostavio, ovo je još jedna stvar kojom se upisao u istoriju grada, u samo telo i strukturu Novog Sada, njegovog rodnog grada koji će imati zbog mnogo čega da ga pamti.
